قير های امولسيونی اساسا جهت پايان دادن به مشكلات كار با قير های داغ (مثل MC250 ) توسعه پيدا كرده است. در ابتدا این نوع قیر بصورت پاشیدن بر روی خاک و کاهش گرد و خاک بكاربرده شد. انگيزه كاهش مصرف انرژي در سال 1970 باعث شد تا استفاده از قیرامولسيون در تثبيت مصالح معدنی شامل تركيب مصالح مرطوب در دماي محيط توسعه يابد. اغلب قیر های امولسيونی که بعنوان عامل چسبنده در تثبيت خاکها استفاده مي گردند دارای 60 درصد قیر خالص هستند بطوریکه 60 درصد حجم کل امولسيون قير بوده که در 40 درصد مابقی یعنی آب، اموگلاتور، اسيد و نفت شناور میباشد. در انواع امولسیون ها درصد قیر بين 40 تا 80 درصد متغير است لیکن درصد قير نبايستي بيش از 90 درصد باشد زیرا جهت اجرای عملیات بازيافت سرد مناسب نبوده و باعث افزایش غلظت قیر گردیده و در پمپاژ نمودن قیر و پوشش دهي دانه ها مشكل ایجاد میگردد. بعد از مخلوط امولسیون با مصالح مرحله شکست قیر انجام میپذیرد، كه در این مرحله جدا شدن فاز قیر از فاز آب صورت پذیرفته و چسبندگی ذرات قير باعث توليد فیبری پیوسته از قير بر روي سطح دانه ها گردیده و آب اضافي امولسيون به داخل مخلوط نفوذ مینماید. فاصله زمانی جداشدن گلبول های قیر از فاز آب در مخلوط را زمان شكست قیر گويند. پس از مرحله شکست قیر زمان گیرش آغاز گردیده و آن خروج آب از مخلوط است (که با تبخیر آب آغاز میگردد) و این عمل باعث افزایش سختی و مقاومت کششی لایه تثبیت شده با قیر امولسیون میگردد. این پروسه دارای اهمیت بوده زیرا مخلوط بایستی قبل از بارگذاری ترافیک بر روی لایه جدید تثبیت شده از سختی و چسبندگی لازم برخوردار باشد. مزایای استفاده از قير های امولسيونی: الف - ار لحاظ تکنیکی: افزايش كيفيت در مقايسه با قیر محلول برگشتی (Cut Back Bitumen, MC250) ب از لحاظ اقتصادي: كاهش حدود 35 درصد مصرف نفت در مقايسه با قیر MC250 كه با استفاده از نفت ساخته ميشود و از این بابت میتوان انرژي زيادي ذخيره نمود. ج از لحاظ محيط زیست: تبخير نفت در هنگام استفاده از MC250 كه باعث بيماريهاي مختلفی مي گردد، در صورتی كه قير امولسيون از امنیت سلامتی بالائی برخوردار است. د تنوع در موارد استفاده: قير امولسيون در موارد گوناگون کاربرد دارد.

---